5 Sa kalit may kamot sa usa ka tawo nga misulat didto sa bungbong atbang sa suga ug nakita kini sa hari.
6 Nangluspad ang panagway sa hari ug gibati siyag kalisang. Nawad-an siyag umoy ug nangurog ang iyang mga tuhod.
7 Misinggit siya nga ipatawag ang mga may anting-anting, ang mga maalamon ug ang mga astrologo. Giingnan niya sila, “Kinsa gani kadtong makabasa sa maong mga pulong nga gisulat diha sa bungbong ug makatug-an kanako sa kahulogan niini, pasul-oban kog sapot nga harianon, pakuwentasan kog bulawan ug himoon kong ikatulong labing taas nga opisyal sa akong gingharian.”
8 Busa ang mga tawong maalamon miduol sa hari apan dili sila makabasa o makatug-an sa hari kon unsay kahulogan sa maong mga pulong.
9 Busa nabalaka pag-ayo ang hari ug misamot siyag kaluspad ug nalibog usab ang iyang mga kadagkoan.
10 Sa pagkadungog sa rayna nga inahan sa gipanagsultihan sa hari ug sa mga kadagkoan, misulod siya sa lawak nga gibangkitehan ug miingon, “Mabuhi sa kanunay ang hari! Dili ka angay nga mabalaka!
11 Dinhi sa imong gingharian, aniay usa ka tawong gitugahan sa espiritu sa balaang mga dios. Sa panahon nga naghari pa ang imong amahan, nasuta nga may talagsaon siyang panabot ug kaalam, kaalam nga sama sa kaalam sa mga dios. Tungod niini, ang imong amahan naghimo kaniya nga pangulo sa mga salamangkero, sa mga may anting-anting, sa mga maalamon ug sa mga astrologo.