29 Si Jacob mitubag kaniya, “Nasayod ka nga naghago ako pag-ayo alang kanimo ug nga misanay pag-ayo ang imong kahayopan ubos sa akong pag-atiman.
30 Kaniadto sa wala pa ako dinhi, diyutay ra sila. Apan karon daghan na kaayo sila. Gipanalanginan ka sa Ginoo tungod kanako. Karon angay nang atimanon ko na usab ang akong kaugalingon.”
31 “Unsa may ibayad ko kanimo?” nangutana si Laban.Si Jacob mitubag, “Dili ko gustong suholan mo ako. Mopadayon ako pag-atiman sa imong kahayopan kon mouyon ka sa akong kondisyon.
32 Karong adlawa lainon ko ang tanang nating karnero nga itom ug ang tanang nating kanding nga kabang ug puntikpuntikon. Kini sila mao ang suhol ko.
33 Masayran mo ra unya kon gilimbongan ko ikaw. Kon hikaplagan mo nga may kanding ako nga dili kabang o karnero nga dili itom, isipa kana nga gikawat ko.”
34 Mitubag si Laban, “Maayo. Uyon ako sa giingon mo.”
35 Apan niana gayong adlawa gipanguha ni Laban ang mga laki ug bayeng kanding nga kabang ug puntikpuntikon ingon man ang mga karnerong itom. Ug iya kining gipabantayan sa iyang mga anak nga lalaki.