38 Nitipon ako kanimo sa 20 ka tuig ug wala gayod mahitabo nga wala manganak ang imong mga kanding ug mga karnero apan wala gayod ako makakaon ug karne sa laking karnero nga imoha.
39 Kon may karnero nga gitukob sa ihalas nga mga mananap, wala ko kini dad-a kanimo aron ipakita nga ang nahitabo dili akong sayop kondili giilisan ko ang karnero. Gipabayran mo kanako ang gikawat nga karnero panahon sa adlaw o sa gabii.
40 Sa daghang higayon giantos ko ang kainit sa adlaw ug ang katugnaw sa gabii ug wala akoy maayong kinatulgan.
41 Mao kini ang akong nahimo sulod sa 20 ka tuig sa akong pagpuyo tipon kanimo. Napulog-upat ka tuig ang pag-alagad ko kanimo alang sa duha mo ka anak nga babaye ug unom ka tuig alang sa imong mga kahayopan. Apan kanapulo mo usab-usaba ang akong suhol.
42 Kon wala pa ako ubani sa Dios sa akong amahan nga mao ang Dios ni Abraham ug ang Dios nga gisimba ni Isaac, gipapahawa mo na unta ako nga walay dala. Apan nakita sa Dios ang akong kalisod ug ang akong nahimo kanimo ug kagabii gipahimangnoan ka niya.”
43 Unya mitubag si Laban kang Jacob, “Kining mga babaye akong mga anak ug ang ilang mga anak akong mga apo. Ang mga kahayopan akoa. Akoa ang tanan nga nakita mo. Apan karon unsa pa may mahimo ko sa akong mga anak o sa akong mga apo?
44 Busa maghimo kitag kasabotan ug magpundok kitag mga bato silbing handomanan nato bahin niini.”