7 Molakaw na unta ang Levita apan gihawiran siya sa amahan busa nagpabilin na usab siya.
8 Sayo sa buntag, sa ikalimang adlaw mibangon siya aron mogikan apan ang amahan sa babaye miingon, “Kaon una sa dili pa kamo manglakaw.” Busa nangaon sila.
9 Sa diha nga ang Levita ug ang iyang puyopuyo ug ang sulugoon molakaw na unta, ang amahan miingon, “Hapon na kaayo. Maayo pag anhi lang gihapon kamo manghigda. Hapit na magabii busa pabilin dinhi ug paglipay. Sayo lang kamog mata ugma alang sa inyong panaw.”
10-11 Apan wala magpahawid ang tawo ug milakaw siya uban sa iyang puyopuyo dala ang duha ka asno. Hapit na magabii pag-abot nila duol sa Jebus (o Jerusalem) busa ang sulugoon miingon sa iyang agalon, “Anhi lang kita mamahulay niining siyudad sa mga Jebusihanon.”
12 Apan miingon ang agalon, “Dili kita mopahulay sa usa ka siyudad nga dili mga Israelita ang namuyo. Mangadto hinuon kita sa Gibeah.
13 Mopadayon kita sa unahag diyutay ug adto kita mohigda sa Gibeah o sa Rama.”
14 Busa mipadayon sila sa ilang panaw. Didto sila magabhii sa Gibeah sa kayutaan sa banay ni Benjamin.