3 Wala nay bisan unsa nga tinunglo sa Dios nga makita niadto nga siyudad. Atua didto ang trono sa Dios ug sa Karnero, ug ang iyang mga alagad magsimba kaniya.
4 Makita na nila ang iyang panagway, ug ang iyang ngalan isulat diha sa ilang mga agtang.
5 Wala nay gabii didto, busa dili na nila kinahanglanon ang mga suga o ang kahayag sa adlaw, kay ang Ginoong Dios mao na ang ilang kahayag. Ug magdumala sila isip mga hari sa walay kataposan.
6 Miingon ang anghel kanako, “Kini nga mga pulong tinuod ug masaligan. Ang Ginoong Dios nga nagsulti sa iyang mga propeta kon unsa ang mahitabo sa umaabot mao ang nagpadala sa iyang anghel aron sa pagpakita sa iyang mga alagad sa mga panghitabo nga hapit na moabot.”
7 Miingon si Jesus, “Hapit na ako moabot! Bulahan ang mga tawo nga nagatuman sa mga gipang-ingon sa Dios nga nasulat dinhi niini nga libro.”
8 Ako, si Juan, ang nakadungog ug nakakita gayod niining mga butanga nga akong gipangsulat dinhi. Human ko kini makita ug madungog, miluhod ako sa pagsimba sa anghel nga nagpakita kanako niining mga butanga.
9 Apan miingon siya kanako, “Ayaw pagsimba kanako. Alagad lang usab ako sa Dios nga sama kanimo ug sa imong mga isigka-propeta, ug sa tanan nga nagatuman sa mga ginaingon dinhi niini nga libro. Ang Dios lang ang angay nimong simbahon!”