20 Busa sa pagkasunod nga adlaw, sayo pa kaayong mibangon si David ug giandam ang pagkaon nga iyang dad-onon. Gibilin niya ang mga karnero sa usa ka magbalantay, ug unya milakaw siya sumala sa giingon sa iyang amahan. Sa pag-abot niya sa kampo sa mga Israelinhon, mao usay pagpanggawas sa mga sundalo nga nagasinggit sa pagpakiggira.
21 Ug nag-atubangay ang mga Israelinhon ug ang mga Filistinhon nga andam na sa pagpakiggira.
22 Gibilin ni David ang iyang mga dala sa tigdumala sa mga kinahanglanon sa mga sundalo, ug midagan ngadto sa awayanan ug nangumusta sa iyang mga igsoon.
23 Samtang nakigsulti siya kanila, miabante si Goliat, ang maayong makig-away nga Filistinhon nga taga-Gat, ug gihagit na usab niya ang mga Israelinhon. Ug nadunggan kini ni David.
24 Sa dihang nakita sa mga Israelinhon si Goliat, nanagan sila sa labihang kahadlok.
25 Nag-ingnanay sila, “Nakita ba ninyo kanang tawo nga nagasulong aron hagiton ang Israel? Hatagan sa hari ug dako nga ganti ang tawo nga makapatay kaniya. Ug dili kay kana lang, ipaasawa pa sa hari kaniya ang iyang anak, ug dili pabayron ug buhis sa Israel ang pamilya sa iyang amahan.”
26 Nangutana si David sa mga tawo nga nagtindog duol kaniya, “Kinsa ba gayod kanang Filistinhon, nga wala nakaila sa Dios, nga nagapanghagit sa mga sundalo sa buhi nga Dios? Ug unsa ang madawat sa tawo nga makapatay kaniya aron maundang ang iyang pagpakaulaw sa Israel?”