19 ug giingnan ang mga sulugoon, “Pag-una kamo! Mosunod lang ako kaninyo.” Apan wala niya sultihi ang iyang bana nga si Nabal.
20 Samtang gapalugsong si Abigail agi sa kilid sa bukid sakay sa iyang asno, nakita niya nga nagpadulong si David ug ang iyang mga tawo paingon kaniya.
21 Dili pa lang dugay nga miingon si David, “Walay kapuslanan ang pagbantay ko sa mga kabtangan ni Nabal sa kamingawan aron walay mawala. Gibalosan niyag daotan ang akong kaayo kaniya.
22 Hinaut nga silotan ako sa Dios ug labihan gayod kon dili ko mahurot pagpatay hangtod sa buntag ang tanang mga lalaki nga iyang sakop.”
23-24 Sa dihang nag-abot na sila, midali-dali si Abigail ug kanaog sa iyang asno ug miluhod sa atubangan ni David agig pagtahod kaniya. Miingon siya, “Palihog, sir, pamatia ako. Ako na lang ang pakasad-a.
25 Hinaut nga dili mo tagdon ang daotan nga si Nabal. Angay gayod kaniya ang iyang ngalan nga Nabal, nga ang buot ipasabot, ‘buang-buang.’ Sir, wala gayod ako makakita sa mga tawo nga imong gipadala.
26 Karon, gipugngan ka sa Ginoo sa pagpanimalos ug sa pagpatay. Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo ug kanimo, nga hinaut pa nga ang imong mga kaaway ug ang tanan nga buot mopasipala kanimo silotan sa Dios sama nga silotan niya si Nabal.