24 Gipuo usab ni Josia sa Jerusalem ug sa Juda ang mga espiritista nga nagapakigsulti sa kalag sa mga patay, ang mga dios-dios sa mga panimalay, ang uban pang mga dios-dios, ug ang tanang ngil-ad nga mga butang nga ginasimba sa mga tawo. Gihimo kini ni Josia sa pagtuman sa mga balaod nga nahisulat sa libro nga nakita ni Hilkia nga pari didto sa templo sa Ginoo.
25 Sukad-sukad wala pa gayoy hari nga sama kang Josia nga misunod sa Ginoo sa tibuok niyang kasingkasing, sa tibuok niyang kalag, ug sa tibuok niyang kusog. Gituman gayod niya ang tanang Kasugoan ni Moises. Wala usay sama kaniya sa mga hari nga misunod kaniya.
26 Apan bisan pa niining tanan, wala gihapon makuha ang kapungot sa Ginoo sa Juda, tungod sa tanang gihimo ni Manase nga nakapasuko gayod kaniya.
27 Busa miingon ang Ginoo, “Isalikway ko ang Juda sama sa gihimo ko sa Israel, ug isalikway ko ang Jerusalem, ang siyudad nga akong pinili, ug kining templo nga akong giingon nga dinhi ako pasidunggan.”
28 Ang uban pang sugilanon mahitungod sa paghari ni Josia, ug ang tanan niyang gihimo, nahisulat sa libro sa mga sugilanon bahin sa mga hari sa Juda.
29 Sa naghari pa si Josia, si Faraon Neco nga hari sa Ehipto miadto sa Suba sa Eufrates sa pagtabang sa hari sa Asiria. Miadto si Haring Josia ug ang iyang mga sundalo sa pagpakiggira kang Neco, apan gipatay siya ni Neco sa dihang nakita siya niini sa Megido.
30 Gikarga sa iyang mga alagad ang iyang patayng lawas sa karwahe balik sa Jerusalem, ug gilubong sa iyang kaugalingong lubnganan. Ang iyang anak nga si Jehoahaz mao ang gipuli sa katawhan sa Juda nga hari pinaagi sa pagdihog kaniya ug lana.