10 Nagsugo si Eliseo ug mensahero sa pagsulti kang Naaman nga moadto siya sa Suba sa Jordan ug manghugas sa makapito, ug mamaayo siya.
11 Apan nasuko si Naaman ug milakaw nga nagaingon, “Abi nakog mogawas gayod siya ug moatubang kanako. Nagdahom ako nga tawgon niya ang Ginoo nga iyang Dios ug ipandong ang iyang kamot sa naapektohan nga bahin sa akong lawas ug ayohon ako.
12 Dili ba mas maayo man ang mga suba sa Abana ug sa Farfar sa Damascus kaysa mga suba dinhi sa Israel? Nganong dili man ako didto manghugas aron mamaayo ako?” Busa milakaw siya nga masuk-anon kaayo.
13 Apan miduol ang iyang mga sulugoon kaniya ug miingon, “Sir, kon nagsugo kanimo ang propeta sa pagbuhat ug dakong butang, dili ba buhaton mo man kini? Nganong dili mo man buhaton ang iyang giingon nga manghugas ka aron mamaayo ka?”
14 Busa miadto si Naaman sa Suba sa Jordan ug naghugas sa makapito, sumala sa giingon sa alagad sa Dios. Ug naayo ang iyang sakit ug nahinlo ang iyang panit — daw panit sa usa ka gamayng bata.
15 Unya mibalik si Naaman ug ang iyang mga kauban ngadto sa alagad sa Dios. Mitindog siya atubangan ni Eliseo ug miingon, “Karon nahibalo na ako nga walay laing Dios sa tibuok kalibotan gawas sa Dios sa Israel. Busa dawata kining gasa ko kanimo, sir.”
16 Mitubag si Eliseo, “Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo, nga akong ginaalagaran, nga dili gayod ako modawat ug gasa.” Bisag gipugos siya ni Naaman sa pagdawat sa gasa, midumili gayod siya.