14 Miingon ang Ginoo kang Moises, “Gahi kaayo ug kasingkasing ang hari; dili niya palakwon ang katawhan sa Israel.
15 Busa adtoa ang hari ugma sa buntag inig-adto niya sa Suba sa Nilo. Dad-a ang imong baston nga nahimong halas ug paghulat kaniya sa daplin sa suba.
16 Ingna siya, ‘Ang Ginoo, ang Dios sa mga Hebreo, nagsugo kanako sa pag-ingon niini kanimo: Palakwa ang akong katawhan aron makasimba sila kanako didto sa kamingawan. Apan hangtod karon wala ka gayod motuman.
17 Ako, ang Ginoo, nag-ingon nga pinaagi sa akong pagahimuon mahibaloan mo nga ako mao ang Ginoo.’ Busa tan-awa! Pinaagi niining baston hapakon ko ang tubig sa Nilo ug mahimong dugo ang tubig.
18 Mangamatay ang mga isda ug mabaho ang suba, ug dili na makainom ang mga Ehiptohanon sa tubig niini.”
19 Miingon pa gayod ang Ginoo kang Moises, “Ingna si Aaron nga kuhaon ang iyang baston ug ipunting ngadto sa mga katubigan sa Ehipto: sa mga suba, sapa, kanal, ug sa tanang pundohanan ug tubig, ug mahimo kining tanan nga dugo. Mao kini ang mahitabo sa tibuok Ehipto. Apil ang tubig sa mga sudlanannga kahoy ug bato mahimo usab nga dugo.”
20 Gituman ni Moises ug ni Aaron ang gisugo sa Ginoo. Samtang nagtan-aw ang hari ug ang iyang mga opisyal, gibayaw ni Aaron ang iyang baston ug gihapak sa Suba sa Nilo, ug ang tubig niini nahimong dugo.