4 Si Jose ang gisaligan sa kapitan sa mga guwardya nga moatiman kanila, ug dugay-dugay silang napriso didto.
5 Usa niana ka gabii, nagdamgo ang tigsilbi ug bino ug ang panadero nga didto sa prisohan. Managlahi ang ilang damgo ug managlahi usab ang kahulogan niini.
6 Nianang pagkabuntag, sa pag-adto ni Jose kanila, namatikdan niya nga nagmagul-anon sila.
7 Busa gipangutana niya sila, “Nganong magul-anon man kamo?”
8 Mitubag sila, “Nagdamgo man gud kami apan walay makasaysay sa kahulogan niini.” Miingon si Jose, “Ang Dios lang ang makahatag ug kaalam sa pagsaysay sa kahulogan sa mga damgo. Sultihi ninyo ako, palihog, kon unsa ang inyong mga damgo.”
9 Busa gisultihan sa pangulo sa mga tigsilbi ug bino ang iyang damgo. Miingon siya, “Nagdamgo ako nga may usa ka punoan sa ubas diha sa akong atubangan
10 ug may tulo kini ka sanga. Nanalingsing kini, namulak, ug nahinog ang mga bunga.