7 Gukdon niya ang iyang mga laki apan dili niya sila maabtan. Pangitaon niya sila apan dili niya sila makit-an. Unya moingon siya, ‘Mobalik na lang ako sa akong bana, kay mas maayo pa ang akong kahimtang kaniadto kay sa karon.’
8 “Wala niya hunahunaa nga ako ang naghatag kaniya sa mga lugas, duga sa ubas, lana, ug sa daghang mga plata ug mga bulawan nga gigamit nila nga imahen ni Baal.
9 Busa sa panahon sa ting-ani bawion ko ang mga lugas ug duga sa ubas nga akong gihatag. Ug kuhaon ko usab ang mga panapton nga delana ug linen nga gihatag ko aron itabon sa iyang pagkahubo.
10 Ug karon huboan ko siya atubangan sa iyang mga laki, ug walay makaluwas kaniya gikan sa akong mga kamot.
11 Undangon ko ang iyang paglipay ug ang tanan niyang mga kasaulogan: ang Pista sa Pagsugod sa Bulan, mga Adlaw nga Igpapahulay, ug ang tanang gitakda nga mga kasaulogan sa tuig.
12 Daoton ko ang iyang mga tanom nga ubas ug mga kahoy nga igos nga matod pa niya gibayad kaniya sa iyang mga laki. Himuon ko ang mga tamnanan niini nga kalasangan, ug ang ihalas nga mga mananap na lang ang mokaon niini.
13 Silotan ko siya tungod sa mga higayon nga nagasunog siyag insenso isip halad ngadto sa mga imahen ni Baal. Nagsul-ob siya ug mga alahas ug migukod sa iyang mga laki, apan ako gikalimtan niya. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.