1 Nag-ingnanay ang mga Israelinhon, “Dali, mamalik na kita sa Ginoo. Siya ang naglaglag kanato ug siya usab ang motabang kanato.
2 Daw sama kita sa patay nga buhion niya dayon. Human sa mubo nga panahon, bangonon kita niya, ug magkinabuhi kita diha sa iyang presensya.
3 Tinguhaon nato ang pag-ila sa Ginoo. Moabot siya sama kasiguro sa pagsidlak sa adlaw. Ug moabot siya sama sa ulan nga nagahatag ug tubig sa kalibotan.”
4 Apan miingon ang Ginoo, “Mga katawhan sa Israel ug Juda, unsay buhaton ko kaninyo? Ang inyong paghigugma kanako sama sa gabon o yamog sa kabuntagon nga dali ra mahanaw.
5 Busa gipahimangnoan ko kamo pinaagi sa akong mga propeta nga malaglag kamo ug mangamatay. Ipadayag ko ang akong paghukom kaninyo sama kahayag sa adlaw.
6 Kay dili ang inyong mga halad ang akong gusto kondili ang inyong gugma. Mas gusto ko pa nga ilhon ninyo ako kaysa maghalad kamo ug mga halad nga sinunog.