1 Milabay ang panahon, ug sa dihang miabot ang ting-ani, mibisita si Samson sa iyang asawa, ug nagdala siyag batan-ong kanding. Miingon si Samson sa iyang ugangan nga lalaki, “Gusto kong mosulod sa kuwarto sa akong asawa.” Apan wala motugot ang iyang ugangang lalaki.
2 Miingon ang iyang ugangan, “Abi kog nasilag ka pag-ayo kaniya, busa gihatag ko siya sa imong abay. Karon, kon gusto ka, anaa ang iyang manghod nga mas guwapa pa kay kaniya. Siya na lang ang ipuli sa imong asawa.”
3 Miingon si Samson, “Niining higayona, dili na ako mabasol sa mga Filistinhon kon may buhaton akong dili maayo ngadto kanila.”
4 Milakaw siya ug nanakop ug 300 ka ihalas nga mga iro. Sa tinag-duha, gihikot niya ang ilang mga ikog ug gibutangan ug sulo sa tunga.
5 Unya gidagkotan niya ang mga sulo ug gibuhian ang mga ihalas nga iro didto sa trigohan sa mga Filistinhon. Nasunog ang tanang trigo, dili lang ang naani na, kondili, lakip usab ang wala pa maani. Nasunog usab ang ubasan ug tanaman sa mga olibo.
6 Nangutana ang mga Filistinhon kon kinsa ang naghimo niadto. Ug giingnan sila nga si Samson. Kay gipaminyo sa iyang ugangang lalaki nga taga-Timnah ang iyang asawa sa usa niya ka abay. Busa milakaw ang mga Filistinhon ug gisunog nila ang babaye ug ang iyang amahan.
7 Miingon si Samson sa mga Filistinhon, “Tungod niining inyong gihimo, dili ako mohunong hangtod nga makabalos ako kaninyo.”