17 Kon dili pa gayod kamo motuo, maghilak ako sa tago tungod sa inyong pagkamapahitas-on. Mohilak gayod ako pag-ayo ug motulo ang akong mga luha, kay bihagon man ang katawhan sa Ginoo.
18 Gisugo ako sa Ginoo nga ingnon ang hari ug ang iyang inahan nga manaog na gikan sa ilang trono kay kuhaon na gikan kanila ang ilang matahom nga mga korona.
19 Sirad-an na ang mga pultahan sa mga lungsod sa Negev, ug wala nay moabli niini. Pagabihagon ang tanang katawhan sa Juda.
20 Tan-awa ang mga kaaway nga nagagikan sa amihan. O Jerusalem, hain na man ang mga lumulupyo nga imong gipasigarbo ug gitugyan ko kanimo nga atimanon?
21 Unsa kahay imong bation kon ang mga nasod nga imong gihimong kaabin maoy pagamhon sa Ginoo kanimo? Dili mo kaha bation ang kasakit nga sama sa bation sa babayeng nagbati?
22 Mangutana ka sa imong kaugalingon, “Nganong nahitabo kini kanako?” Gilaglag ka ug nahisama sa usa ka babayeng gipanamastamasan tungod sa imong daghang mga sala.
23 Mahimo bang ilisan sa usa ka itom nga tawo ang kolor sa iyang panit? Mahimo bang ilisan sa mananap nga leopardo ang puntik-puntik niini nga balhibo? Dili gayod! Mao usab kamo, mga taga-Jerusalem, dili kamo makahimog maayo, kay naanad na kamo sa paghimog daotan.