11 Apan kauban ko ikaw, Ginoo. Sama ka sa usa ka maisog nga sundalo, busa ang mga nagagukod kanako malaglag ug dili molampos. Maulawan gayod sila ug dili magmadaogon, ug dili gayod malimtan ang ilang kaulawan hangtod sa hangtod.
12 O Ginoo nga Makagagahom, nasayod ka kon kinsa ang matarong. Nasayod ka sa kasingkasing ug hunahuna sa tawo. Ipakita kanako ang pagpanimalos mo kanila, kay gitugyan ko kanimo ang akong pagpakigbisog.
13 Pag-awit ug dayega ang Ginoo! Kay giluwas niya ang mga timawa gikan sa kamot sa mga tawong daotan.
14 Apan tinunglo ang adlaw nga natawhan ko! Wala ko ikalipay ang adlaw diin ako gipanganak sa akong inahan!
15 Tinunglo ang tawo nga nagbalita sa akong amahan nga, “Lalaki ang imong anak,” ug nakapalipay pag-ayo sa akong amahan!
16 Hinaut nga kanang tawhana mahisama sa mga lungsod nga gilaglag sa Ginoo sa walay kalooy. Hinaut nga madungog ang mga singgit sa kalisang ug pagpakitabang tibuok adlaw.
17 Kay wala niya ako patya sa diha pa ako sa tiyan sa akong inahan. Nahimo ko na untang lubnganan ang tiyan sa akong inahan.