34-35 Miingon ang mga taga-Jerusalem, “Si Nebucadnezar nga hari sa Babilonia daw sa dragon nga milamoy kanamo. Gibusog niya ang iyang kaugalingon sa among mga bahandi. Wala gayod siyay gibilin sa among siyudad. Nahisama kini sa banga nga walay sulod. Giabog niya kami ug nagkatibulaag kami. Hinaut unta nga buhaton usab ngadto sa Babilonia ang iyang gihimo kanamo ug sa among kabataan. Hinaut unta nga paninglan ang mga lumulupyo sa Babilonia sa ilang kabangis nganhi kanamo.”
36 Busa miingon ang Ginoo, “Mga katawhan sa Jerusalem, labanan ko kamo. Ug manimalos gayod ako alang kaninyo. Ipamala ko ang dagat ug ang mga tuboran sa Babilonia.
37 Mahimo kining guba nga nasod! Kataw-an ug tamayon kini, ug wala nay magpuyo niini gawas sa mga ihalas nga mga iro.
38 Ang mga taga-Babilonia magngulob nga daw mga liyon.
39 Ug kon pananglit gutom sila, magpakombira ako alang kanila. Hubogon, lipayon, ug pakatulogon ko sila hangtod nga dili na makamata pa. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.
40 Dad-on ko sila nga daw mga karnero ug kanding ngadto sa ihawanan.
41 Pagkamakalilisang ang pagkalaglag sa Babilonia, ang nasod nga gidayeg sa tibuok kalibotan! Malisang ang mga nasod sa nahitabo kaniya.