2 Kay miingon ang Ginoo ngadto sa mga taga-Edom, “Paminaw! Himuon ko kamong pinakaubos sa mga nasod, ug tamayon gayod nila kamo.
3 Nag-ingon kamo nga walay makalaglag kaninyo tungod kay nagapuyo kamo sa batoon ug habog nga pangpang. Apan nianang inyong pagpasigarbo gilimbongan ninyo ang inyong kaugalingon.
4 Kay bisan pag sama sa salag sa agila kahabog ang inyong gipuy-an, o ibutang pa ninyo kini taliwala sa mga bitoon, laglagon ko gihapon kamo. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.
5 “Dili ba nga kon mangawat ang mga kawatan sa panahon sa kagabhion, kuhaon ra man nila ang ilang magustohan? Ug dili ba nga ang mga tigpamupo ug ubas magbilin man ug mahagdaw sa uban? Apan kamo, hutdon gayod ug laglag sa inyong mga kaaway!
6 Pangitaon nila ug kuhaon ang mga bahandi ninyong mga kaliwat ni Esau.
7 Limbongan kamo sa inyong kaabin nga mga nasod, ug abugon gikan sa inyong dapit. Sila nga nakig-uban kaninyo sa pagpangaon maoy magbutang ug laang alang kaninyo, ug dili kamo makamatikod niini.
8 Ako, ang Ginoo, nag-ingon nga sa panahon nga silotan ko na kamo, laglagon ko ang inyong maalamon nga mga tawo, ug wagtangon ko ang mga maalamon sa Bukid ni Esau.