5 Mitubag si Ruth, “Himuon ko ang tanan mong gisulti.”
6 Busa miadto siya sa giokanan aron himuon ang tanang gisulti sa iyang ugangan.
7 Sa dihang nakahuman na si Boaz ug kaon ug inom, maayo kaayo ang iyang pamati. Mihigda siya sa kilid sa tinapok nga mga barley aron matulog. Hinay-hinay nga miduol si Ruth kaniya ug giwalis ang habol sa iyang tiilan ug mihigda didto.
8 Sa dihang mga tungang gabii na, nakamata si Boaz, ug sa iyang pagliso natingala siya nga may babaye nga nagahigda sa iyang tiilan.
9 Nangutana si Boaz, “Kinsa ka?” Mitubag siya, “Ako si Ruth. Duol mo akong paryente nga kinahanglan mong atimanon. Karon, taboni ako sa imong bisti sa pagpakita nga pangasaw-on ug atimanon mo ako.”
10 Miingon si Boaz, “Hinaut nga panalanginan ka sa Ginoo. Ang pag-unong nga gipakita mo karon sa imong pamilya mas labaw pa sa gipakita mo kaniadto. Kay wala ka mag-apas sa batan-ong lalaki, adunahan man siya o kabos.
11 Busa ayaw kabalaka, kay himuon ko ang tanan mong gihangyo. Kay nasayran sa tanan kong mga katagilungsod nga buotan ka nga babaye.