8 “Busa kamong mga matinumanon nga mga taga-Jerusalem, paabota ninyo ang adlaw nga hukman ko ang mga nasod. Kay nakahukom ako nga tigomon ang mga nasod ug mga gingharian aron ipahamtang ko kanila ang labihan kong kapungot. Daw kalayo kini nga molamoy sa tibuok kalibotan.
9 Unya, hinloan ko ang kinabuhi sa tanang mga tawo aron modangop silang tanan kanako ug maghiusa sa pag-alagad kanako.
10 Ang akong katawhan nga nakatag didto sa unahan sa mga suba sa Etiopia magdala kanako ug mga halad.
11 “Sa adlaw nga magasilot ako, kamong mga taga-Jerusalem dili maulaw tungod sa tanang mga sala nga gihimo ninyo kanako. Kay kuhaon ko gikan kaninyo ang mga tawo nga mapahitas-on ug hambog, ug dili na kamo magpasigarbo pa pag-usab didto sa akong balaan nga bukid.
12 Apan bilinan ko ang Jerusalem ug mga tawo nga pigado ug kabos, nga mangayo ug tabang gikan kanako.
13 Kining mangahibilin nga mga Israelinhon dili mohimo ug daotan; dili sila mamakak ni manlimbong. Mokaon ug matulog sila nga wala silay gikahadlokan.”
14 Miingon si Zefanias, “Kamong mga lumulupyo sa Israel, panghugyaw kamo! Kamong mga lumulupyo sa Jerusalem, pag-awit kamo ug panghugyaw sa kalipay sa tibuok ninyong kasingkasing