7 Dyr Mordychäus gverzölt iem allss, was gscheghn war, und gsait iem sogar, wievil Silber däß dyr Hämän in de künigliche Schazkammer lifern wolln haet, bald yr d Judn ausgrott habn wurdd.
8 Er gaab iem aau ayn Abschrift von dönn Erlaaß über d Ausrottung der Judn, wie yr z Susy ausghöngt war; und dönn solleb dyr Hättach yn dyr Öster zaign, irer allss schainen und is bittn, zo n Künig z geen und iem inständig um Gnaad für ir Volk anzfleehen.
9 Dyr Hättach taat dös und gabrichtt yn dyr Öster, was iem dyr Mordychäus gsait hiet.
10 D Öster gschickt önn Hättach wider zo n Mordychäusn aushin und ließ iem sagn:
11 "Dös ist gar nit so ainfach! Allsand Höfling und Untertaanen wissnd gnaun, däß für ayn Ieds, Man older Weib, wo eyn n Künig seinn Pfraich eindringt, dös aine Gsötz giltt: Der ghoert yn n Tood! Grad wenn iem dyr Künig dös golderne Sepfer entgögnströckt, bleibt yr eyn n Löbn. I bin schoon dreissg Täg lang niemer zo n Künig grueffen wordn."
12 Dyr Hättach gaab yn n Mordychäusn weiter, was iem d Öster gsait hiet.
13 Dyr Mordychäus ließ yn dyr Öster erwidern: "Brauchst nit mainen, däßst du als Ainzige von de Judn auskimmst, blooß weilst in n Pflast löbst!