11 Aft gverzölt yr ien öbbs von seinn Entzreichtuem und von seine viln Sün, von all dyr Macht, wo iem dyr Künig verlihen habeb, und wie yr n haushooh über de andern Beisössn und Höfling gstöllt habeb.
12 Weiter gmaint yr: "Aau de Küniginn Öster haat bei irn Föstmaal grad önn Künig und mi dyrbeisein laassn. Und morgn bin i bei irer +aau schoon wider mit n Künig mitaynand eingladn.
13 Aber ains feelt myr non zo meinn Glück: Der Jud Mordychäus an dyr Pflastpfortn mueß wögg!"
14 Daa gmainend sein Weib Seresch und alle seine Gumper zo iem: "Waisst was, daa stölln myr aynn Galgn auf mit fümfyzwainzg Elln Hoeh! Und morgn eyn dyr Frueh saist yn n Künig, daa dran sollt yr önn Mordychäusn aufhöngen. Dann haast weenigstns öbbs dyrvon, wennst aft mit n Künig zo dönn Maal daa geest." Dös war yn n Hämän grad recht, und er +gmacht s yso mit dönn Galgn.