5 De Diener gantwortnd yn n Künig: "Dyr Hämän wär drausst!" Daa gschafft dyr Künig an: "Ja, laasstß n non einher!"
6 Daa kaam dyr Hämän einher, und dyr Künig gfraagt n glei: "Was mainst ietz du; was sollet mit aynn Man gscheghn, dönn wo dyr Künig bsunders eern will?" Daa gadenkt syr dyr Hämän: "Mein, wem kännt der sünst eern wolln als wie mi?"
7 Dösswögn gaab dyr Hämän yn n Künig an: "Also, wenn öbbs Sölchers ist,
8 dann naem i ayn küniglichs Gwand, wie s sünst grad dyr Künig selbn anhaat, und ayn Roß, wo sünst grad dyr Künig selbn drauf reitt, und dös wo küniglich aufzaeumt ist.
9 Dös Gwand und dös Roß übergaeb i yn ainn von de vürnaemstn Höfling; und der sollt dönn Man, wo dyr Künig auszaichnen will, dyrmit beklaidn und mit n Roß über n Haauptplaz weisn und vor iem ausrueffen: 'Yso mach myr s mit ainn, dönn wo dyr Künig bsunders eern will!'"
10 Drauf gsait dyr Künig zo n Hämän: "So; naacherd holst ietz eilweil dös Roß und ayn sölchers Gwand und machst ys netty yso mit n Judn Mordychäus, der wo an dyr Pfortn von n Pflast sitzt! Und laaß nix aus von dönn, wasst vorgschlagn haast!"
11 Daa naam halt dyr Hämän s Gwand und s Roß, gagwänddt önn Mordychäusn ein, gweist n auf n Roß über n Statplaz und rief vor iem aus: "Yso geet s yn aynn Man, dönn wo dyr Künig bsunders eern will!"