D Öster 8:3-9 BAI

3 D Öster gwenddt si non aynmaal an n Künig, fiel iem wainet z Füessn und gfleeht n an, däß yr dös droohete Unheil, wo dyr Ägäger Hämän gögn d Judn eyn n Sin ghaat hiet, von ien abwenddt.

4 Dyr Künig gströckt yn dyr Öster sein golders Sepfer entgögn, und d Öster stuendd auf und traat vor n Künig hin.

5 Dann gsait s: "O Künig, wenn s dyr recht ist und i dein Wolwolln gfunddn haan, wenn dyr mein Vorschlag richtig erscheint und i dein Gunst gwunnen haan, dann känntst diend schriftlich dönn Erlaaß von n Ägäger Hämän Hämmydättennsun widerrueffen, mit dönn wo yr d Judn in alle Pfintzn ausrottn gwill.

6 Denn wie kännt i n dö Hengnuss mit anschaugn, wo mein Volk trifft; wie kännt i n bei n Untergang von meinn Stamm ainfach zueschaugn?"

7 Daa gsait dyr Künig Xerx zo dyr Küniginn Öster und zo n Judn Mordychäus: "I haan yn dyr Öster s Aign von n Hämän übergöbn, dönn wo myn aufghöngt haat, weil yr d Judn austilgn wolln haet.

8 Und ietz schreibtß yn de Judn in ienn Belang, was enk richtig erscheint, und zwaar in meinn Nam und mit meinn Sigl. Ayn sölchers Schreibn kan ja niemer widerrueffen werdn."

9 Daa rieffend s yn n Künig seine Schreiber. Es war dyr dreuyzwainzigste Tag von n drittn Maanet, von n Sibän. Und wie s ien dyr Mordychäus dargsagt, yso gieng z Gunstn von de Judn ayn Erlaaß aushin an d Vögt, Statthalter und Fürstn von de hundertsibnyzwainzg Pfintzn von Ind hinst Kusch, für ayn iede Pfintz und Diet in dyr aignen Spraach und Schrift.