10 de zöhen Sün von n Judnhasser Hämän Hämmydättennsun, aber an ienern Bsiz vergriffend sö si nit.
11 Wie myn seln Tag yn n Künig gmeldt, wievil Leut däß in dyr Burg Susy dyrschlagn wordn warnd,
12 gsait yr zo dyr Küniginn Öster: "Mein, d Judn habnd ja grimmig ghaust in dyr Burg Susy; fümfhundert Mänder, drunter yn n Hämän seine zöhen Sün, habnd s umbrungen. Was werdnd s n naacherd wol in de andern Pfintzn allss yso taan habn?! Haetst aynn Wunsch older ayn Bitt? Dös sollt dyr allss erfüllt werdn."
13 D Öster gantwortt: "O Künig, wenn s dyr recht ist, sollnd d Judn aau morgn non z Susy yso weitertuen derffen. Ausserdem sollt myn yn n Hämän seine zöhen Sün eyn n Galgn anhinhöngen."
14 Dyr Künig gakümmert si drum, däß dös gmacht wurd. Er gaab also für Susy +non aynn Erlaaß ausher und ließ de zöhen Sün von n Hämän aufhöngen.
15 Aau eyn n Vierzöntn also taatnd si d Judn in Susy zamm und brangend dort nonmaal dreuhundert Mänder um, aber ienern Bsiz liessnd s steen.
16 De übrignen Judn in de Pfintzn gwörnd si mitaynand um iener Löbn; sö überwanddnd ienerne Feindd und brangend von ien fümfysibzgtauset um, grüernd aber +aau ienern Bsiz nit an.