2 Dyr Herr gantwortt: "D Judner sollnd anfangen; i gib ien s Land eyn de Gwalt."
3 Daa gsait Juden zo n Bruederstamm Simeun: "Ziegh mit mir mit aufhin eyn dös Gebiet, wo myr durch s Looß zuegfalln ist; naacherd kömpff myr +mitaynand gögn de Käninger." Daa giengend d Simeuner mit.
4 D Judner zognd aufhin, und dyr Herr gaab ien de Käninger und Pereiser eyn de Gwalt. Sö schluegnd bei Beseck ienerne zöhentauset Mann.
5 Bei Beseck stiessnd s auf n Ädnbeseck, gakömpfend mit iem und glögnd de Käninger und Pereiser nider.
6 Dyr Ädnbeseck flooh, aber sö gverfolgnd n und dyrwaschnd n und ghaund iem de Daeum und groossn Zeehen ab.
7 Daa gsait dyr Ädnbeseck: "Mir ghoert nit meerer! Dyr Herrgot haat myr de gerechte Straaff göbn. Sibzg Künig mit abghackte Daeum und groosse Zeehen habnd schaun müessn, däß s unter meiner Tafl iener Össn zammkräulnd." Mir brang n auf Ruslham, und dortn starb yr.
8 D Judner gstöpfend aau auf Ruslham, naamend s ein, gmachend allss nider und gakenddnd allss an.