11 Daa zognd dreutauset Judner Mannen eyn d Fölsnhöln von Oedham abhin und giengend önn Sämsn an: "Du muesst diend wissn, däß de Pflister bei üns dös meerer Recht habnd! Daa haast üns öbbs Saubers einbrockt!" Er gantwortt ien: "Wie s is mit mir gmacht habnd, yso haan i önn Spieß umdraet."
12 Sö gaabnd iem an: "Also, mir sagnd dyr s glei; mir seind daa, däß myr di fösslnd und yn de Pflister auslifernd." Dyr Säms gsait zo ien: "Schwörtß myr, däßß myr ös selbn +nix tuetß!"
13 Sö gantwortnd iem: "Nän, mir fösslnd di grad und lifernd di aus. Umbringen tuen myr di nit." Sö gfösslnd n also mit zween neue Strick und naamend n aus dyr Fölsnhöln mit.
14 Wie yr auf Lehi aufhinkaam und iem de Pflister juchetzet zgögnlieffend, kaam dyr Heilige Geist über iem. D Strick eyn seine Arm dran wurdnd wie halbets durchbrennte Naefädm, und d Fössln fielnd iem von de Höndd abher.
15 Er grif syr aynn frischn Öslkeubachen, schlueg umaynand und gmaet tauset Mannen dyrmit nider.
16 Dyrselbn gsait dyr Säms: "Mit n Keubacken von aynn Ösl haan i s ien gscheid zaigt; mit aynn Öslkeubacken haan i tauset Mänder dyrschlagn."
17 Wie yr dös gsait hiet, warf yr dönn Keubacken wögg. Drum haisst dös Ort Rämet-Lehi - Keubackenhoeh.