3 Ös habtß immerhin durch n Herrgot seinn Willn önn Oreb und Seb dyrwuschn, d Midjaner Fürstn. Was haet n i daa dyrgögn gar zammbringen künnen?" Wie yr ien dös yso gverblüemlt, gverraaucht iener Zorn gögn iem schnell wider.
4 Dyrnaach kaam dyr Gideun mit seine dreuhundert Mann eyn n Jordn abhin und überhin. Toodmüed von dyr Verfolgung
5 gabitt yr d Suckotter: "Göbtß diend yn meine Leut ayn Öttlych Laib Broot, weil s niemer künnend. I verfolg grad önn Sebach und Zahmunnenn, de Künig von Midjan."
6 Aber de Obern von Suckott gaabnd iem an: "Haast n öbbenn önn Sebach und Zalmunnenn schoon dyrwuschn? Wie kaem myr dyrzue, däß myr yn deinn Hör ayn Broot gaebnd?"
7 Drauf gsait dyr Gideun: "Waarlich, wenn myr dyr Herr önn Sebach und Zalmunnenn eyn de Gwalt göbn haat, naacherd wächlt i enk mit Dern und Distln gscheid her!"
8 Acht zog yr von Suckott auf Penuheel aufhin und spraach aau dort d Leut um ayn Broot an, aber die bschiednd iem dös Gleiche wie d Suckotter.
9 Daa gadroot yr aau yn de Pehuheeler: "Wenn i hail zruggkimm, reiß i enk enker Burg nider!"