20 Wie d Isryheeler erfuernd, däß dyr Jerobäm zruggkeert war, luednd s n zo ayner Volksversammlung ein gakroenignend n zo n Künig über dös gantze Isryheel. Grad non dyr Stamm Juden blib bei n Haus Dafet.
21 Wie dyr Rehybäm wider z Ruslham war, rief yr hundertachtzgtauset tapferne Kömpfer von de Judner und Bengymeiner zamm, um gögn Isryheel ausztröchen und s Künigtuem zruggzgwinnen.
22 Aber daa ergieng s Wort Gottes an n Schemeienn, önn Gotsman:
23 "Sag yn n Künig von Judau, yn n Rehybäm Salmansun, yn n gantzn Juden und Bengymein und yn n übrignen Volk:
24 Yso spricht dyr Herr: Zieghtß nit aushin gögn enkerne Brüeder, d Isryheeler! Geetß wider haim, denn i haan s yso verhöngt!" Sö glusternd auf n Herrn sein Wort und gakeernd haim, wie s dyr Trechtein befolhen hiet.
25 Dyr Jerobäm gabaut Sichham in n Effreimbirg aus und ließ si daadl nider. Naach Sichham kaam Penuheel dran, was yr aau ausgabaut.
26 Dyr Jerobäm kaam eyn s Überlögn: "Wenn s bloed hergeet, fallt s Künigtuem wider yn de Dafeter zrugg.