1 Dyrselbn wurd yn n Jerobäm sein Sun Äbies krank.
2 Dösswögn gschafft dyr Jerobäm yn dyr Seinn an: "Vergwändd di, däß niemdd kennt, däßst mein Weib bist, und gee auf Schilo! Dort wont dyr Weissag Ähies, der wo myr verkünddt haat, däß i Künig von dönn Volk werdn wurdd.
3 Nimm zöhen Brooter und Kuechen mit und aynn Krueg Höng und suech n auf! Er sait s dyr naacherd schoon, was mit n Kind werd."
4 Dös taat yn n Jerobäm sein Weib; si gieng auf Schilo und kaam zo n Ähiesn. Der war aber schoon so alt, däß yr so guet wie nix meer saah.
5 Dyr Trechtein aber hiet s iem z wissn gmacht, däß yn n Jerobäm sein Weib kemmen wurdd und iem wögn irn kranken Sun fraagn. Er hiet iem aau eingöbn, was yr sagn solleb, und däß s unkennter kimmt.
6 Wie s ietz dyrherkaam und dyr Ähies ire Schritt ghoert, rief yr aushin: "Kimm non einher, Jerobäminn! Was verstöllst di n yso? I sag dyr s glei, nix Guets haan i nit für di!
7 Gee haim und richt yn n Jerobäm aus: Yso spricht dyr Trechtein, dyr Got von Isryheel: I haan di mittn aus n Volk ausherzogn und zo n Fürstn von meinn Volk Isryheel gmacht.