32 Wie s aber gagspannend, däß s gar nit dyr Künig von Isryheel war, liessnd s is wider bleibn.
33 Ainer aber schoß allssgfaer aynn Pfeil ab und traaf yn n Künig von Isryheel zwischn de Brünn und yn n Leibgurt einhin. Daa befalh yr yn seinn Wagnman: "Schaug, däßst aushinkimmst aus dyr Schlacht, weil i verwunddt bin!"
34 Weil aber d Schlacht allweil örger wurd, blib dyr Künig doch in n Kampf gögn d Ärmauer aufrecht in n Wagn steen. Auf Nacht zuehin starb yr. Sein Bluet aus dyr Wunddn war einwendig eyn n Wagn einhingrunnen.
35 Wie d Sunn untergieng, wurd in n Löger ausgrueffen: "Allss geet haim, wo s herkemmen ist!"
36 Dyr Künig war also gstorbn, und mir brang n auf Samreit und glögt n dort.
37 Wie myn in n Samreiter Weiher önn Wagn ausgspüelt, gschleckend Hundd sein Bluet auf; und Huern wueschnd si drinn, wie s dyr Trechtein ankündigt hiet.
38 Dös Ander von n Ähäb allss, dös von dönn Elfnbainschloß, wo yr syr baut hiet, und wölcherne Stötn däß yr ausbaut haat, ist in de Jaarbüecher von de Künig von Isryheel aufzaichnet.