2 S Volk gopfert dyrselbn non auf de Nimetn obn, weil yn n Nam von n Herrn non kain Templ baut war.
3 Dyr Salman aber gliebt önn Herrn und gfolgt yn de Weisungen von seinn Vatern Dafet, grad däß yr halt auf de Nimetn Schlacht- und Rauckopfer darbrang.
4 Dyr Künig gieng auf Gibeun zo n Opfern, weil daadl dyr Haauptnimet war. Tauset Brandopfer brang dyr Salman auf dönn Altter dar.
5 Z Gibeun erschin dyr Trechtein yn n Salman bei dyr Nacht aynmaal in n Traaum und gfordert n auf: "Sprich ayn Bitt aus, dö wo i dyr erfülln soll!"
6 Dyr Salman gantwortt: "Du haast yn meinn Vatern groosse Huld erwisn. Er war dyr seiner Löbtyg treu und glos und aufrichtig zo dir. Du haast iem dö groosse Huld bewart und iem aynn Sun gschenkt, der wo heut auf seinn Troon sitzt.
7 Yso haast ietz, o Trechtein, mein Got, mi für meinn Vatern Dafet zo n Künig gmacht. Aber i bin y diend non so jung und haan non kaaum ayn Erfarung.
8 Und ietz mueß i auf aynmaal über dös Volk reichnen, dös wost du dyrkoorn haast, ayn groosss Volk, dös wo kain Mensch dyrzöln kan.