6 Wie allss voll war, gsait s zo aynn Buebn: "Tue non ains her!" Er gantwortt: "Ietz habn myr kains meer." Daa floß aau kain Öl niemer.
7 Glei lief s zo n Gotsman hin und gverzölt iem dös; und der gsait irer: "Also; dös Öl verkaauffst ietz, und aft kanst deine Schuldn zaln. Von dönn, was non überbleibt, magst mit deine Sün löbn."
8 Iewet kaam dyr Elysäus auf Schunem. Dortn glöbt ayn vürnaeme Frau, dö wo n durchaus zo n Össn einladn gwill. Dyrseiter gakeert yr bei irer allweil zo n Össn ein, wenn yr vorbeikaam.
9 Is aber gsait zo irn Gattn: "Der Man, wo daa allweil zo üns auf Bsuech kimmt, ist ayn heiliger Gotsman; dös kenn i.
10 Richt myr iem diend ayn Kämmerl her und stölln myr iem ayn Bött, aynn Tish, aynn Sessl und aynn Leuchter einhin! Wenn yr üns bsuecht, naacherd kan yr si daa aufhin zruggzieghn."
11 Wie dyr Elysäus iewet wider aynmaal vorbeikaam, gieng yr eyn dös Kämmerl aufhin zo n Napfetzn.
12 Dann gsait yr yn seinn Diener Gehysi: "Hol aynmaal d Schunemerinn!" Er schrir irer; und wie s drausster dyr Kammer stuendd,