21 Dyr Herr spraach zo n Mosenn: "Wennst ietz auf Güptn zruggkeerst, naacherd mörkst dyr allsand Wunder, wo i dyr zaigt haan, und wirkst ys vor n Färgn! I mach n bokbainig, yso däß yr s Volk nit furtlaasst.
22 Aft saist zo n Färgn: 'Dös spricht dyr Trechtein: Dyr Isryheel ist mein öltester Sun.
23 I sag dyr s: Laaß meinn Sun zieghn, däß yr mi vereern kan. Waigertst di aber, dann bring i deinn eerstgebornen Sun um.'"
24 Unterwögs, daa wo yr gligert, traat dyr Herr yn n Mosenn entgögn und gwill n umbringen.
25 Daa naam de Zippora ayn Stainmösser, schnit yn irn Sun d Vorhaut ab, gaglangt dyrmit yn n Mosenn an d Hächsn anhin und gsait: "Ayn Bluetbräutgam bist myr."
26 Glei ließ iem dyr Herr ayn Rue, wie s gsait: "ayn Bräutgam, wo durch s Bluet beschirmt werd". Dös haat öbbs mit dyr Beschneidung z tuenn.
27 Inzwischn trueg dyr Trechtein yn n Ärenn auf, yn n Mosenn eyn dyr Wüestn hindan zgögnzgeen. Daa gieng yr, traaf n bei n Gotsberg und gabusst n.