9 Daa gsait dyr Mosen zo n Färgn: "D Eer sei dein; wann soll i n für di, deine Diener und dein Volk drum bittn, däßß d Frösch, aau aus de Häuser, anbringtß? Grad eyn n Nil drinn sollnd s bleibn."
10 Er gmaint: "Morgn, wenn s gäng." Dyr Mosen gantwortt: "Wiest mainst; du sollst kennen, däß s mit n Trechtein, ünsern Got, niemdd aufnimmt.
11 D Frösch gaand von dir weichen, von deine Häuser, deine Diener und deinn Volk; grad in n Nil bleibnd s."
12 Wie dyr Mosen und Ären wider drausst warnd, gfleeht dyr Mosen önn Herrn um s End von dyr Froshplaag an, wo yr über Güptn brungen hiet.
13 Dyr Herr gerfüllt yn n Mosenn de Bitt; und d Frösch in de Häuser, in de Höf und auf de Felder giengend ein.
14 Mir gsammlt s zo risige Häuffen zamm, und in n gantzn Land stank w wie nonmaal was.
15 Wie dyr Färg saah, däß d Noot umhin war, war iem wider allss wurst, und er ghoert niemer auf ien. Yso hiet s dyr Herr vorausgsait.