27 So sibnseideren wie s ietz aau beinandsitznd an ainer Tafl, de zween Künig, so falsch seind s ganaynand. Aber daa werd nix draus, weil yn all Zween iener End schoon föststeet.
28 Mit aynn Hauffen Sachenn zieght dyr Norderkünig aft wider haim, aber zeerst non packt yr s Volk von n heilignen Bund an. Drafter eerst geet yr wirklich eyn sein Land zrugg.
29 Iewet fallt yr wider eyn n Sundn ein, aber dösmaal geet s niemer so anstandsloos wie dös ander Maal.
30 Kitterische Schöf greiffend n an, und er mueß mit einzognen Schwanz abzieghn. Ietz +kriegt yr eerst ayn Wuet auf s Volk von n heilignen Bund und laasst de Sel dran aus, ausser an dene, wo yn n Bund abtrinnend. Die kan yr guet brauchen.
31 Ain von seiner Harst sacht yr s Heiligtuem und de Burg entweihen. S tögliche Opfer schafft yr ab, und dönn seln Bluetsgraul stöllt yr daadl auf.
32 Er süeßlt si bei de Leut ein und bringt s dyrzue, von n Bund abzfalln. Es bleibnd aber aau ain yn ienn Got treu und sötznd si für n Traun ein.
33 Verständdliche Füerer reissnd vil von n Volk mit, aber ayn Zeit lang werdnd s nix wie dyrschlagn, verbrennt, eingspörrt und ausgraaubt.