1 Allss, wasst über üns brungen haast, haast vollet z Recht beschlossn.
2 Du haast üns yn gotloose Feindd und abtrinnerische Verraeter preisgöbn, und yn aynn mainen Künig, dönn örgstn von dyr gantzn Welt.
3 Und ietz derff myn nit aynmaal meer s Mäul aufmachen, und deine Diener und Vereerer sitznd in dyr tieffstn Schandd und Schmaach.
4 I, dyr Nebykädnezer, glöb grüebig und glücklich in meinn Dyrhaim, meinn Pflast.
5 Daa hiet i aynn Traaum, der wo mi närrisch gschröckt. Was i daa in n Schlaaf yso dyrlöbn gmueß, die Gesichter, gängstt mi ganz arg.
6 Drum ließ i allsand Weisn von Bäbl holn, däß s myr dönn Traaum deuttnd.