3 Verpflicht myr üns yn ünsern Got gögnüber, däß myr allsand fremdn Weiber zamt de Kinder furtschickend, wiest ys üns du raatst und die, wo non ayn Gotsfarcht habnd, und wie s in n Gsötz föstglögt ist.
4 Nimm du dös eyn d Hand! Mir folgnd dyr, aber anpacken muesst ys +du!"
5 Daa stuendd dyr Esren auf und ließ de Obern von de Priester, Brender und n gantzn Isryheel schwörn, däß s dös tuend. Sö glögnd aynn Aid drauf ab;
6 und dyr Esren zog si von n Vorhof eyn de Kammer von n Jochnenn Eljyschibsun zrugg, daa wo yr d Nacht verbrang und nix aaß und trank, weil yr über n Treubruch von de Haimkeerer gatrauert.
7 Dann wurdnd allsand Haimkeerer zo ayner Vergaterung auf Ruslham zamm- grueffen.
8 Ayn Ieder, wo nit in drei Täg kemmeb, hietnd d Vürsteeher und Dietwärt beschlossn, solleb mit n Einzug von n gantzn Bsiz und dyr Vermainsamung gstraafft werdn.
9 Daa gvergaternd si innert drei Täg allsand Judauer und Bengymeiner Mannen z Ruslham. Daadl war dyr zwainzigste Tag von n neuntn Maanet. Dös gantze Volk ließ si auf n Vorhof von n Templ Gottes nider. Allsand gaziternd wögn derer Sach, wo s drum gieng, allerdings aau, weil s yso grögnt.