7 I haan gseghn, wie s Unheil d Haimet von de Kuschäner trifft; und aau d Midjaner mueß s sauber dyrwischt habn.
8 O Trechtein, zürnst ietz yn de Flüss, und bist yn n Mör boes, däßst mit deine Pfär dyrherstürmst, mit deine Wägn, die was non +allss bezwungen habnd?
9 Du haast önn Bogn schoon aushergholt und lögst ietz schoon önn Pfeil an. Du brichst d Erdn auf, und Stroem bröchend draus vürher.
10 De Berg dyrblickend di und dyrziternd; Fluettn laassnd s eyn d Hoeh, de Teuffn brüelt auf und höbt de bettetn Höndd eyn d Hoeh.
11 Wenn deine Pfeil blitznd und dein gelpfter Spieß funketzt, bleibnd d Sunn und dyr Maand lieber dyrhaim.
12 Voller Zorn schreitst über d Erdn; Völker zstampfst in deiner Wuet.
13 Auszieghn tuest, dein Volk zo n Röttn, yn deinn Salbling ausherzhelffen. Önn Öbrigstn von de Gotloosn haust zamm; dönn fisltst yso ab, däß wirklich nix meer dran ist.