10 Zrugg seind s keert zo de Sünddn von ienerne Vorvätter aau schoon. Sö wollnd durchaus nit auf mi losn und laauffend yn anderne Götter naachhin und dienend ien. Isryheel und Judau haat dönn Bund brochen, wo i mit iennerne Vätter gschlossn haan.
11 Drum, sait dyr Trechtein, bring i ayn sölcherne Hengl über ien, daa wo s niemer auskemmend. Wenn s aft zo mir schreind, los i niemer drauf.
12 Naacherd geend öbby d Judauer und Ruslhamer zo dene Götter, dene wo s Opfer brungen habnd; die aber künnend ien ganz gwiß nit ausherhelffen, wenn d Hengnuss dyrherrollt.
13 Denn Götter haast zo n Saufuetern, Judau, weilete so vil wie Ortschaftn. Und so vil wie Ruslham Gassnen haat, habtß Ältter aufgrichtt, däßß yn n Schandgot Bägl opfertß.
14 Ierymies, bett nit für dös Volk; brauchst nit fleehen und bittn dyrfür! Wennst mi anrueffst, wenn s Unglück dyrherkimmt, los i nit auf di.
15 Was mecht n mein gliebts Volk non in meinn Templ, wenn s nix wie Sündd eyn n Kopf haat? Mainst n, du kaemst aus, wennst fleissig deinn Zehet und s Fleish opfertst, däßst aft wider jubln känntst?
16 Aynn gstälttignen, üeppignen Ölbaaum haat di dyr Trechtein gnennt. Aber wenn d Scharn dyrherbrausnd, kenddt yr n an, däß niemer vil dran bleibt.