13 Denn Götter haast zo n Saufuetern, Judau, weilete so vil wie Ortschaftn. Und so vil wie Ruslham Gassnen haat, habtß Ältter aufgrichtt, däßß yn n Schandgot Bägl opfertß.
14 Ierymies, bett nit für dös Volk; brauchst nit fleehen und bittn dyrfür! Wennst mi anrueffst, wenn s Unglück dyrherkimmt, los i nit auf di.
15 Was mecht n mein gliebts Volk non in meinn Templ, wenn s nix wie Sündd eyn n Kopf haat? Mainst n, du kaemst aus, wennst fleissig deinn Zehet und s Fleish opfertst, däßst aft wider jubln känntst?
16 Aynn gstälttignen, üeppignen Ölbaaum haat di dyr Trechtein gnennt. Aber wenn d Scharn dyrherbrausnd, kenddt yr n an, däß niemer vil dran bleibt.
17 Dyr Hörerherr, was di pflantzt haat, haat dyr d Hengl aufgsötzt wögn dene Übltaatn, wo d Isryheeler und Judauer verüebt habnd - opfernd diend die yn n Bägl und machend mi zünddig dyrmit!
18 Dyr +Trechtein haat myr dös allss z wissn gmacht; von iem haan i allss. Du haast myr d Augn aufgmacht!
19 I war argloos wie ayn Bezleyn, dös wo s halt aft doch aynmaal zo n Schlachtn tuend. Auf dös haet y i +nie denkt, däß die öbbs gögn mi eyn n Schild füeretnd: "Reutt myr n aus, dönn Baaum, zamt n Saft; wögg mueß yr aus n Löbn, däß niemdd meer denkt an iem!"