12 Über allsand Hugln in dyr Wüestn kemmend d Raauber dyrher. Yn n Trechtein sein Schwert frisst si von ainn End hinst eyn s ander durchhin. Auskemmen tuet kainer.
13 Mein Volk haat aynn Waitz gsaet, aber Dern gärnt; abgräggert habnd sö si, aber brungen haat s +nix. Ietz seind s ganz schoen gantweigt, weil ien dyr Gluetzorn von n Trechtein de gantze Ärn vernichtt haat.
14 Yso sprich i, dyr Trechtein, über all die Naachbyrvölker, die Lumpn, de schlechtn, wo si an dönn Aign vergreiffend, dös wo i yn meinn Volk Isryheel göbn haan: Die schmeiß i aushin aus ienerner Haimet, aber d Judauer +dyrmit.
15 Aber aft däß i s entwurtzlt haan, will i mi aau wider ob ien dyrbarmen und die zruggfüern, ayn ieds Volk in sein Haimet und Uedl.
16 Und falls d Naachbyrvölker önn Traun von meinn Volk annemend, däß s bei meinn Nam schwörnd: "So waar dyr Trechtein löbt!", wie sö dyrvor yn +meinn Volk beibrangend, bei n Bägl z schwörn, naacherd sollnd s mittn in meinn Volk ienern Plaz kriegn.
17 Folgnd s aber nity, naacherd mach i Schluß mit dönn Volk; naacherd mueß s weiter!, spricht dyr Trechtein.