5 Er bringt önn Zidkiesn auf Bäbl; der bleibt dort, gsait dyr Trechtein in derer Weissagung. Dös ist mein Straaff für iem. Wenntß enk auf aynn Krieg mit de Kaldauer einlaasstß, gaatß enk sauber brennen.
6 Dyr Ierymies gsait yn n Zidkiesn weiter: "Yn n Herrn sein Wort ist an mi ergangen:
7 Dyr Hänymeel, yn deinn Onckl Schällum sein Sun, gaat zo dir kemmen und sagn: 'Kaauf dyr meinn Acker z Änytott, denn dir steet naach n Loesrecht dyr Kaauf zue!'"
8 Und pfeilgrad kaam dyr Hänymeel, mein Vötter, zo mir eyn n Wachhof, wie s dyr Herr künddt hiet, und gsait: "Gee, kaauf diend meinn Acker z Änytott in Bengymein, weil yr dir naach n Loesrecht zuesteet! Schlag non zue!" Daa gwaiß i gwiß, däß s von n Trechtein ausgieng,
9 und i gakaauf yn n Hänymeel, yn meinn Onckl seinn Sun, dönn Grund z Änytott ab und gazal iem seine zwaihundert Wich Silber dyrfür aus.
10 I schrib önn Vertrag, gversiglt n unter Zeugn und wog iem seine zwaihundert Wich Silber ab, allss, wie ys si ghoert.
11 Aft naam i s Kaaufweistuem her, dös versiglte und dös offene.