2 Dyr Zidkies, seine Amptsleut und d Leut von n Land gschernd syr um dös nix, was dyr Trechtein durch n Weissagn Ierymies spraach.
3 Iewet gschickt dyr Künig Zidkies önn Juchal Schelymiesnsun und önn Priester Zefynies Mäseiennsun zo n Weissagn Ierymies und ließ iem sagn, er solleb decht für ien zo n Trechtein, ienern Got, bettn.
4 Daadl kunnt si dyr Ierymies non frei in n Volk bewögn, weil yr non nit eingspörrt war.
5 Dyrselbn war yn n Färgn sein Hör aus Güptn aufbrochen; und wie dös die Kaldauer, wo Ruslham gablögernd, erfuernd, gruckend s von Ruslham ab.
6 Ietz ergieng yn n Trechtein sein Wort an n Ierymiesn:
7 Yso spricht dyr Herr, dyr Got von Isryheel: Also, richttß yn n Judauer Künig dös aus, der was enk zo mir gschickt haat, däß yr mi befraagt: Obacht! Yn n Färgn sein Hör, dös was kemmen ist, däß s enk beisteet, gaat wider auf Güptn zrugg umkeern.
8 Und aft kemmend aau de Kaldauer wider zrugg, packend dö Stat an, erobernd s und kenddnd s an.