43 Bal dyr Bäbler Künig dös hoert von ien, kimmt iem dyr Taterer; ängstn tuet yr si und zitern wie ayn Weib in Kindsnoet.
44 Wie ayn Leeb, wo aufherkimmt aus n Jordndicket eyn d Wunn und Wisnen, so gaeh jag i s dyrvon, durch dönn, wo i myr dyrkoorn haan. Denn wer wär wie i und zug mi zuer Rechnschaft? Wo wär der Hirt, wo s mit mir aufnaem?
45 Drum lostß, was sir dyr Trechtein gögn Bäbl zrechtglögt haat und was yr syr gögn Kaldau vürgnummen haat: Verschlöppen gaat myn d Hüetterbuebn, und yn ienerner Waidschaft graust grad non vor ien.
46 Wenn gschrirn werd: "Gfalln ist Bäbl!", dyrbibnt d Erdn; und iener Helfiogschrai hoert myn bei de Dietn.