3 Yso spricht dyr Hörerherr, dyr Got von Isryheel: Stöcktß um; naacherd laaß i enk aau in derer Lostat und dönn Land bleibn!
4 Laasstß enk nit auf dös ein, däßß maintß, ös wärtß sicher, blooß weil daader yn n Herrn sein Templ ist!
5 Denn grad dann, wenntß enk von Grund auf bössertß und mitaynand gerecht umgeetß,
6 wenntß d Fremdling, Witibn und Waisn nit unterdrucktß, in dönn Land Unschuldige nit ainfach umbringtß, und nit yn anderne Götter naachhinlaaufftß und enk dyrmit selbn schadtß,
7 nur dann will i enk in dönn Ort bleibn laassn und in dönn Land, dös wo i yn enkerne Vorvätter für allzeit göbn haan.
8 Ös vertrautß ja auf öbbs, daa wo überhaaupt nix dran ist.
9 Ös künntß decht nit ainfach steln, morddn, d Ee bröchen, Mainäid schwörn, yn n Bägl opfern und yn waiß grad was füre andern Götter naachhinlaauffen