13 Er war mit n Dafetn dyrbei, wie si de Pflister bei Pästymim zo n Kampf gsammlnd. Dort war ayn Gerstnfeld. Wie allss vor de Pflister dyrvonlief,
14 gstöllt si er eyn s Feld einhin, hielt s und schlueg de Pflister. Yso gaab iem dyr Trechtein aynn Entzsig.
15 Wie si iewet de Pflister in dyr Risnbraittn glögert hietnd, kaamend drei von de dreissg Röckn zo n Dafetn eyn sein Fölsnnöst, eyn d Audlhamer Höln.
16 Dyr Dafet hielt si daamaals in seiner Bergföstn auf, und z Bettlham laag ayn Postn von de Pflister.
17 Yn n Dafetn sein Durst wurd allweil groesser, und er gseufetzt: "Mein, wenn myr halt öbber ayn Wasser bräng von dyr Bettlhamer Toorgruebn!"
18 Daa drangend de drei Höldn durch de Zesn von de Pflister, gschöpfend ayn Wasser aus dyr Schargruebn bei n Bettlhamer Toor und brangend s yn n Dafetn mit. Aber er trank s gar nit, sundern goß s als Trankopfer für n Trechtein aus
19 und gsait: "Dös wenn i tränk, o Herrgot, dös wär ja weilete, wie wenn i s Bluet von dene tränk, die wo daa unter Gfaar für Leib und Löbn hingangen seind!" Drum gwill yr s nit trinken. Ayn sölcherne Taat vollbrangend de drei Höldn.