16 Dyr Dafet hielt si daamaals in seiner Bergföstn auf, und z Bettlham laag ayn Postn von de Pflister.
17 Yn n Dafetn sein Durst wurd allweil groesser, und er gseufetzt: "Mein, wenn myr halt öbber ayn Wasser bräng von dyr Bettlhamer Toorgruebn!"
18 Daa drangend de drei Höldn durch de Zesn von de Pflister, gschöpfend ayn Wasser aus dyr Schargruebn bei n Bettlhamer Toor und brangend s yn n Dafetn mit. Aber er trank s gar nit, sundern goß s als Trankopfer für n Trechtein aus
19 und gsait: "Dös wenn i tränk, o Herrgot, dös wär ja weilete, wie wenn i s Bluet von dene tränk, die wo daa unter Gfaar für Leib und Löbn hingangen seind!" Drum gwill yr s nit trinken. Ayn sölcherne Taat vollbrangend de drei Höldn.
20 Yn n Job sein Brueder Äbischäus war dyr Anfüerer von de Dreissge. Aynmaal gmacht yr mit seinn Spieß dreuhundert Mann nider. Bei de drei Höldn war yr hooh angseghn.
21 Unter de Dreissge galt yr närrisch vil, und er wurd iener Anfüerer; aber yn de Drei kunnt yr s Wasser nit raichen.
22 Dyr Beneien Joiydennsun aus Käbziheel war ayn tapferner Man, der wo aau rechte Höldntaatn vollbrang. Iewet dyrschlueg yr de zween Bräckln aus Mob. Wie aynmaal eyn n Winter ayn Schnee war, kaam yr zo ayner Schargruebn und gerlögt drinn aynn Leebn.