11 Önn Rest von n Hör ließ yr unter seinn Bruedern Äbischäus gögn d Ämmannen in Stöllung geen.
12 Dyr Job gsait: "Also, wenn d Ärmauer störcher seind wie i, naacherd hilffst myr +du! Und wenn d Ämmannen störcher seind wie du, naacher hau di i ausher.
13 Non Muet! Mir wollnd tapfer für ünser Volk und d Stötn von ünsern Gotn kömpfen. Müg dyr Trechtein tuen, was yr für richtig haltt!"
14 Dann grif dyr Job mit seine Leut d Ärmauer an, und die lieffend allsand vor iem dyrvon.
15 Wie d Ämmannen saahend, däß d Ärmauer gschaugnd, däß s weiterkemmend, floohend aau die vor seinn Bruedern Äbischäus und zognd si eyn d Stat zrugg. Dyr Job gakeert haim auf Ruslham.
16 D Ärmauer saahend, däß s von Isryheel gschlagn warnd. Sö gschickend öbbern haim und liessnd aau non die Ärmauer von enter n Euffret ausrucken. Anfüern taat s dyr Schobach, yn n Hädet-Eser sein Ludweig.
17 Wie myn dös yn n Dafetn gmeldt, gsammlt yr dös gantze Isryheel, überschrit önn Jordn und gieng gögn ien in Stöllung. Dyrweil yr grad dyrbei war, si aufzstölln, griffend die schoon an aau.