9 Dyr Trechtein aber spraach zo n Gäd, yn n Dafetn seinn Seher:
10 "Richt yn n Dafetn dös aus: Dreuerlai lög i dyr vor; ains dyrvon kanst dyr aussuechen: Dös tue i dyr aft an."
11 Dyr Gäd kaam zo n Dafetn und gsait iem: "Also, dyr Herr haat myr gsait, du kanst dyr öbbs aussuechen:
12 eerstns dreu Jaar Hungersnoot, zwaittns dreu Maanet, wost vor deine Feindd fliehen muesst und wo dyr iener Schwert in n Gnäck sitzt, und drittns drei Täg, daa wo yn n Herrn sein Schwert selbn zueschlagt, de Pest in n Land wüett und yn n Herrn sein Engl über dös gantze Land Isryheel Verderbn bringt. Also, was ietz? Überlög dyr s, däß i s yn dönn, der wo mi gschickt haat, ausrichtn kan!"
13 Daa gmaint dyr Dafet zo n Gäd: "Daa sitz i ietz sauber in dyr Figgmül! Naacherd fall i halt lieber yn n Trechtein eyn d Höndd, denn er ist barmhertzig. Yn Menschn mech i auf kainn Fall ausglifert werdn."
14 Daa ließ dyr Herr über Isryheel ayn Pest kemmen, und es kaamend z Isryheel sibzgtauset Menschn um.
15 Dyr Herrgot gschickt aynn Engl auf Ruslham, däß yr dort gscheid aufraeumt. Aber wie yr grad dyrbei war, saah s dyr Trechtein; und dös Unheil greut n. Er gschafft yn n Verderberengl an: "Ietz glangt s wider; hoer auf!" Yn n Herrn sein Engl stuendd netty bei n Dröshplaz von n Iebser Ornen.